━ "Welcome Lycaon!"

​

Yüzyıllar önce Tanrı, bir dolunay gecesi kral Lycaon'u yaptıklarından ötürü cezalandırmış; onu yeryüzüne sivri dişli, kırmızı gözlü, tüylü bir yaratık olarak göndermişti. Halk ona “kurt adam” ismini takmıştı.

Lycaon, sinirlenmişti; önüne gelen tüm canlılara zarar veriyordu. Zarar verdikçe güçleniyor; güçlendikçe öfkesi ve nefreti daha da artıyordu. Halk korkusundan geceleri dışarıya adımını atamıyordu. Özellikle de dolunay geceleri, küçük şehir ölüm sessizliğine bürünüyordu.

​

Sürüyle daha güçleneceğini düşünen Lycaon, gücüne güç katabilmek için seçtiği insanları ısırmaya başladı. Ama bir sorun vardı ki; ısırılanların dönüştüğü tek şey kurt değildi, bağışıklığı olan insanlar tuhaf başka yaratıklara evrilmeye başlıyordu. Evrilemeyenler ise ölüyorlardı. Ama Lycaon'un, bundan haberi dahi yoktu.

Halkın bu korku dolu halini gören avcılar, Lycaon'u öldürmek üzere dolunay gecesi evlerinden dışarı çıktılar; sokaklarda cesurca bağırdılar. Cephaneleri sağlamdı, korkusuzlardı.

​

Lycaon ve sürüsü; iri bedenleri ile avcıların karşılarında belirdiler, birbirlerine doğru hunharca koşup saldırdılar. Lycaon ve sürüsü büyük hasar almasına rağmen, biri hariç hepsini vahşice öldürebilmişti; mor yaprakları olan bir çiçeğin kolyesini takan kadın. Bu nadir bulunan kurtboğan çiçeğinin yapraklarıydı.

Kadın korkuyla arkasına bakmadan koşmaya başladı. Büyük hasar alan Lycaon, sürüsünden bir kurt tarafından boğazına pençe geçirilerek öldürülmüştü. Kurdun sarı gözleri yavaşça kırmızıya bürünmüştü, sürünün lideri olmuştu.

​

Öfke dolu insanlar; Lycaon'un bedeni diri diri yakmışlardı, fakat şehrin ismi Lycaon olarak kalmıştı. İnsanoğlu bu efsane yüzünden, dolunay geceleri dışarıya çıkmaya yeltenememişti. Birkaç insanın, dolunay geceleri dışarı çıktığında korkunç yaratıkları gördüğü söylenmişti.

Aradan yüzyıllar geçmişti, Lycaon şehri güzel çiçekleriyle kalpleri ısıtan şehirdi; insanlar şehrin lanetlenmiş tarafından bihaber, korkunç yüzünün ortaya çıkmasını bekliyorlardı.

​

​

​

​